OS SALTOS

No grupo de saltos englóbanse varias modalidades: 

         O salto con pértega xa o practicaban os gregos pero desenvolveuse a finais do século XVII en Alemaña durante as competicións de ximnasia, pois as técnicas de salto e os materias melloraron moito. As pértegas de bambú, utilizadas nos xogos de 1900, foron substituídas por pértegas de fibra e vidro en 1956, e, despois polas de fibra de carbono utilizadas na actualidade. 

O salto de pértega consiste en saltar por encima do listón coa axuda dunha vara longa chamada pértega. Tanto o lanzamento de martelo como o salto non estiveron incluídos para as mulleres ata os Xogos Olímpicos de Sidney no 2000. 

Nas competicións escolares, nós non participamos nesta modalidade porque non temos material nin sitio para adestrar. En esta proba só poden competir de infantís para arriba. 

         O salto de lonxitude existe desde a antigüidade, pois, xa o practicaban os gregos nos antigos xogos. O salto de lonxitude consiste en saltar desde unha raia a un foso de area. Primeiro talónase, despois colles carreira e saltas, sen pisar a raia, ao foso. Mídese desde a parte que quede máis preto da liña. O que máis lonxe chegue gaña. 

Nesta proba foron competir da categoría benxamín: Ana, Nerea, María, , Alicia, Sara, Javier, Manuel, Anxo, Sergio e David. Da categoría alevín David e de infantís Luzía. 

Sergio clasificouse para o provincial no que quedou de 4º.

O salto triplo é unha variante do salto de lonxitude. Consiste en, como o seu nome indica, despois da carreira, dar tres saltos antes do salto final ao foso. Como na lonxitude, se pisas a liña é nulo. Os dous primeiros saltos fanse cun mesmo pé, á pata coxa e, o terceiro co outro pé.

Facía moitos anos que ninguén se apuntaba a triplo, pero este ano animáronse a competir: Iago, Cristina e Pablo (os tres infantís). Lograron clasificarse para o provincial, aínda que este ano había moito nivel nesta especialidade.

O salto de altura é de orixe céltico e xermánico. Incorporouse por primeira vez  na competición en 1840. As regras son, despois de talonar a carreira, saltar unha barra horizontal (listón) o máis alto posible sen tirala.

A técnica de salto desenvolveuse no século XX. A tesoira e o rodillo foron dúas técnicas moi usadas polos saltadores ata a chegada en 1968 do estilo Fosbury (inventado por Dick Fosbury), utilizado na actualidade.

Aos rapaces do noso colexio encántalles practicar o salto de altura, e este ano competiron moitos: na categoría benxamín: Martín, Sara, Maricarmen e María Martínez. Na categoría alevín: Yoseban, José Ignacio, Sara e Noelia, e de infantís: David, Iago, Cristina e Navia.

Para o provincial clasificáronse case todos, aínda que David e Iago decidiron participar en tetratlón.

Levaron medallas: Sara Lema, Maricarmen, Sara Martínez, Noelia, José Ignacio e Yoseban.

Os saltos de vallas en realidade, son unha invención  moderna e inspiráronse nas carreiras de obstáculos  da hípica.

Na categoría infantil, solo hai 220m.valados e 80m. valados.

A esta proba foron Iago (80 mv) e David (220 mv).

É moi importante non tocar os valados, porque se te caes algunha vez xa perdes o ritmo, aínda que Iago foi capaz de chegar á meta despois de tropezar na última valla.

Cristina Santaya e Ionela Morariu